Normale oren
De meeste honden hebben nooit last van hun oren. Dat wil zeggen dat ze niet krabben of schudden en vooral dat de oren niet stinken. Een normaal, gezond oor heeft dan ook in principe geen verzorging nodig.
Niet meer routinematig haren uit de oren plukken
In het verleden werd het advies gegeven om de oren van een hond haarvrij te houden. Dit plukken veroorzaakte bij baas en hond meestal flink veel stress en vaak moest de trimster er aan te pas komen.
Gelukkig geeft Gert ter Haar, veterinair specialist op het gebied van Keel-, Neus- en Oren van de Universiteit Utrecht een ander advies. Tijdens een klinische avond voor dierenartsen, in oktober 2010, raadt hij het routinematig plukken van hondenoren af. Het veroorzaakt onnodige irritatie van de gehoorgang en heeft alleen zin als er sprake is van oorontsteking of als door de grote hoeveelheid haar het oorsmeer zich ophoopt in de gehoorgang.
Wat te doen met vieze oren
Als de haren grote brokken oorsmeer vasthouden is plukken wel zinvol en zelfs nodig om te zorgen dat het oor schoongemaakt kan worden. Hiervoor gebruiken we een zachte tissue, wattenbolletje of -schijfje. Als die vochtig gemaakt zijn met wat water werkt het soms nog prettiger, soms gaat juist droog beter. Het gebruiken van olie is niet speciaal nodig, het oor produceert meestal van zichzelf genoeg vet.
Let u erop dat u het oorsmeer niet aandrukt de gehoorgang in, met een wattenstaafje gebeurt dit sneller, dus die zijn verboden! De ingang van de gang zit meteen achter het flapje.
Oorcleaner
Als er ook in de diepte van het oor nog veel rommel achterblijft, kan het nuttig zijn een oorcleaner in het oor te druppelen. Er zitten oorsmeer-oplossende middelen in, die er voor zorgen dat de rommel losweekt en er door de hond uitgeschud kan worden.
Wanneer is er meer aan de hand
Als blijkt dat de hond echt vieze oren heeft is het belangrijk om vast te stellen of er sprake is van een oorontsteking of niet. Dit kunt u beoordelen aan de binnenkant van de oorschelp. Als die rood of juist gepigmenteerd (zwart verkleurd) is en warm aanvoelt wijst dat op ontsteking. Vaak is de huid van de oorschelp ook verdikt, niet glad en heel droog of juist plakkerig en vies. Soms geeft een hond helemaal niet aan dat er een probleem is, maar meestal is het oor pijnlijk of zal de hond met de kop schudden of krabben aan de oren.
Hoe moet een oorontsteking behandeld worden
Als er sprake is van een oorontsteking moet u een afspraak maken bij uw dierenarts. Deze zal beoordelen of het trommelvlies zichtbaar is en zo ja of het beschadigd is. Verder moet er een keus gemaakt worden uit de vele verschillende oorzalven. Sommige zijn vet, ander vloeibaar, in de ene zit ook een gist remmend middel, in de andere juist niet. De oorzalven bevatten allerlei verschillende antibiotica, maar ook ontstekingsremmers. Ook kan er sprake zijn van oormijten. Zonder het oor te zien kan er niet beoordeeld worden welke zalf de hond nodig heeft.
Ook de duur van de behandeling loopt uiteen. Als een oor helemaal dichtgegroeid is door de ontsteking kan soms een levenslange behandeling nodig zijn.
Het toedienen van de oorzalf
Bij het toedienen van de oorzalf is het heel belangrijk om de zalf diep in het oor in te brengen. De gehoorgang bij de hond is veel langer dan bij mensen en maakt bovendien een bocht. Daardoor is het praktisch uitgesloten dat u het trommelvlies beschadigt. Om de hele gang te behandelen moet de zalf wel tot voorbij de bocht in de gang worden aangebracht.
Tot slot: de onderliggende oorzaken voor oorproblemen
Het oor, dat wil zeggen de schelp én de gehoorgang zijn bekleed met huid. Als een hond dus geregeld oorontsteking heeft is het belangrijk ook te denken aan onderliggende oorzaken waardoor de huid ontstoken raakt. De belangrijkste oorzaken daarvoor zijn voedselallergie, atopie (allergie voor bv graspollen, huismijten, stofmijten etc.) en vlooienallergie. Soms kan het behandelen van de onderliggende oorzaak de oorproblemen voor een groot deel oplossen. Vooral voedselallergie komt veel voor, ook als uw hond zijn voer al jarenlang eet.